𝗭𝗲𝗹𝗳𝘃𝗲𝗿𝘁𝗿𝗼𝘂𝘄𝗲𝗻 𝗲𝗻 𝗯𝗲𝗴𝗿𝗶𝗽
Na jaren met dravers te hebben gewerkt is mij één ding sterk opgevallen, hun werkwilligheid kan soms in hun nadeel werken, zeker als de communicatie niet goed afgestemd is met de eigenaar/rijder.
Veel van de ‘typische rijproblemen’ bij dravers zijn rennen, vluchten, spanning en zelfs exploderen met bokken en steigeren. In deze gevallen is de grens van een draver ver overschreden. En in de meeste gevallen is de draver niet de schuldige! Durf jij kritisch te zijn? Ik leg het je graag uit.
Dravers communiceren veel gevoeliger en kleiner dan andere rassen, durf jij te luisteren naar je draver, dan levert dit een fantastische band en dito communicatie op, want een draver heeft zo gezegd maar een half woord nodig om jou te begrijpen.
Zoals ik het graag uitleg is; wanneer jij iets vraagt aan je draver en het is niet correct gevraagd, onduidelijk, of niet bekend en hij begrijpt het niet, zal hij een antwoord geven, goed of fout. Een ander ras zal wellicht niet eens reageren, want hij heeft geen antwoord en dus situatie blijft onveranderd, die blijft doorlopen of stopt. Een draver echter gaat dan vaak harder, want dat is dan het enige antwoord dat ze voor nu kennen. En dat is niet erg, je draver moet iets heel nieuws gaan leren, je zult je draver rustig en duidelijk moeten uitleggen wat wél het juiste antwoord is op jouw vraag. Dat betekent niet dat je door moet pushen, daar gaat het vaak mis, het zogeheten ‘er doorheen rijden’ is een absolute No Go bij een draver, dé manier om ze mentaal te beschadigen. De ruiter geeft een hulp, de draver snapt het niet en denkt ‘wat bedoel je? Bedoel je dit??” en versneld. De ruiter vraagt door op dezelfde wijze en de draver heeft nog steeds geen idee wat het antwoord kan zijn “IK SNAP HET NIET!!” en juist de draver wil het goed doen, zo werkwillig als ze zijn.Op een gegeven moment is de draver zo gefrustreerd dat het bij elk ruitercontact al in de spanningsmodus schiet, ontspannen rijden is er niet meer bij en bij de extremere gevallen explodeert het met bokken en steigeren.
Een mooie vergelijking is wanneer je een kind van 6 jaar een wiskunde toets geeft zonder enige les of voorbereiding, dat is gedoemd om te mislukken. Dat kind maakt een paar keer achter elkaar die toets, elke keer zakt dat kind en het zelfvertrouwen daalt, totdat je een kind hebt met frustratie, woede aanvallen en andere zogeheten gedragsproblemen. En dit had voorkomen kunnen worden! Heel simpel door hem stapje voor stapje te begeleiden, te belonen voor elke stap die gemaakt wordt en hem het vertrouwen te geven dat hij kan en mag groeien. Tijd, geduld, duidelijkheid, consequent blijven in je uitleg, klinkt heel simpel en logisch toch? Zo werkt het ook bij een paard in opleiding.Neem je tijd, bevestig eerst de stapjes voordat je verder gaat en bescherm te paard tegen zichzelf, soms moet je gewoon wachten met sommige onderdelen zoals zijgangen en galopperen om eerst een goed fundament te bouwen zodat de moeilijkere onderdelen straks veel begrijpelijker zijn voor je draver.
Een mooi voorbeeld, één van de eerste dravers die ik officieel begeleidde onder mijn bedrijfsnaam was een leuke draver merrie die al wat jaren recreatief gereden werd. Met een leuke, lieve, zachte eigenaresse zou je niet verwachten dat er sinds een aantal maanden niet meer gedraafd kon worden. Zodra ze wilde aandraven explodeerde haar merrie, het was echt niet leuk.Ik heb dit probleem heel simpel kunnen oplossen, in een halfuur. In een halfuur? Serieus? Ja, door slechts op nul te beginnen en stapje voor stapje verder te werken.Ik ben zelf opgestapt en lekker ontspannen gaan stappen, geen druk, geen verwachtingen. Ik ben wat tegen haar gaan praten en wat gaan kriebelen in de manen om haar lijf te ontspannen.
Vervolgens heb ik lichtjes een beenhulp gegeven zonder aan te draven; dit was beneden haar triggergrens en dus volgende er geen explosie, ik heb haar beloond. Daarna heb ik met die beenhulp haar laten aandraven, maar in het aandraven haar met zit weer laten stappen, weer beloond. Ze kreeg hierdoor al het vertrouwen dat er niks aan de hand was en we niks engs gingen doen. Daarna heb ik haar aan laten draven en na één pas laten stappen, weer beloond. Daarna twee passen draf, stappen en belonen. Totdat ik een halve volte kon draven, en voor er überhaupt spanning kon optreden weer gaan stappen. Na een kwartier kon ik een achtje draven, linksom en rechtsom een paar keer en daarmee geëindigd. Daarna heb ik de eigenaresse nog eventjes laten rijden en exact hetzelfde laten doen, vanaf nul laten beginnen en telkens de merrie belonen en bevestigen. Hierdoor was het zelfvertrouwen weer voldoende hersteld om weer zorgeloos te rijden.
Ik ben een paar weken later nog geweest voor een checkup les en daarna hebben zij weer zorgeloos kunnen rijden, zonder issues. Dit is nu ruim een jaar geleden.
Dus blijf kritisch op je communicatie, neem een stap, of 10 terug. Reflecteer jezelf ‘stel ik mijn vraag op de correcte manier? Ben ik niet te veeleisend? Kán mijn paard dit begrijpen?” En heel belangrijk, heb geduld en neem de tijd om je paard je te begrijpen en andersom want hoe meer je investeert in jullie communicatie, hoe sterker te band, hoe prettiger jullie samenwerking
