๐๐ฟ๐ฒ๐๐๐๐๐ฟ ๐บ๐ฒ๐ ๐บ๐ถ๐ท๐ป ๐ฑ๐ฟ๐ฎ๐๐ฒ๐ฟ? ๐๐ธ ๐ฟ๐ถ๐ท๐ฑ๐ ๐น๐ถ๐ฒ๐๐ฒ๐ฟ ๐ถ๐ป ๐ต๐ฒ๐ ๐ฏ๐ผ๐..”
๐ข๐๐ฒ๐ฟ ๐ฏ๐ถ๐ผ๐บ๐ฒ๐ฐ๐ต๐ฎ๐ป๐ถ๐ฐ๐ฎ ๐ฒ๐ป ๐๐ฎ๐ฎ๐ฟ๐ผ๐บ ๐ฑ๐ฟ๐ฒ๐๐๐๐๐ฟ ๐๐ผ ๐ฒ๐๐๐ฒ๐ป๐๐ถ๐ฒ๐ฒ๐น ๐ถ๐ ๐๐ผ๐ผ๐ฟ ๐ต๐ฒ๐ ๐ฏ๐ฒ๐ต๐ผ๐๐ฑ ๐๐ฎ๐ป ๐ท๐ฒ ๐ฝ๐ฎ๐ฎ๐ฟ๐ฑ
Herkenbaar? Ik hoor en lees dit heel vaak. Maar zou je nog steeds zo sceptisch zijn over dressuur als je wist wat de voordelen waren, of eigenlijk zelfs, de noodzaak? “Ja maar, mijn draver is daar niet voor gebouwd (..) hij vind bakwerk niet leuk (..) ik vind het saai (..) het is moeilijk (..)”
Dressuur is niet moeilijk, hoeft niet saai te zijn en is voor ieder paard geschikt, het is eigenlijk een soort lifestyle voor het lijf en de voordelen zijn groot. Om dat te begrijpen beginnen me met de anatomie en waarom we het altijd hebben over gewicht van de voorhand van je paard verplaatsen naar de achterhand. De voorbenen van je paard zijn bevestigd aan de schouderbladen, maar in tegenstelling tot wij mensen, heeft een paard geen sleutelbeen die het schouderblad verbind aan de romp. De romp van het paard hangt dus als het ware tussen de schouderbladen zonder enige benige verbinding die sterk en solide is, maar met zachte verbindingen die meer blessure gevoelig zijn. Aan de voorkant hebben we ook nog een hoofd en hals, die samen 10% van het totale gewicht zijn.In een natuurlijke situatie is dit geen probleem, maar wanneer wij als ruiter ons paard gaan belasten komt er meer gewicht op die voorhand en wordt het zwaartepunt verplaatst naar de schoft waar meer dan de helft van het totale gewicht samenkomt. Deze combinatie is erg belastend voor jouw paard zijn voorhand, wanneer wij hem niet leren hoe hij zijn lichaam correct kan gebruiken en daar spelen wij ruiters een belangrijke rol in.
๐๐ฒ ๐ฏ๐ฟ๐๐ด
De rug van een paard bestaat zijn ruggenwervels en uitsteeksels. Wanneer wij als ruiter op die rug gaan zitten zakt de rug en wordt die hol, een holle rug heeft geen draagkracht en is onprettig.Ga zelf maar eens staan, trek je rug iets hol en trek je kin in, ga vervolgens een stukje lopen. Comfortabel? Zeker niet! En ga je dit langdurig volhouden dan zal je lijf protesteren met stijfheid en pijn.Als je kijkt naar bruggen, dan zijn deze altijd bol, dit vermeerderd de draagkracht. Zo ook de rug van je paard, een bolle bovenlijn van schoft naar staart kan het ruitergewicht beter dragen. Als we dan kijken naar de wervels en uitsteeksels, dan gaan deze bij een bolle rug meer ruimte krijgen, dat is ook de reden dat paarden met Kissing Spines vaak nog prima pijnloos functioneren als zij correct gereden worden. Bij een holle rug zien we het tegenovergestelde; de wervels gaan dichter naar elkaar toe en de uitsteeksels kunnen elkaar aanraken, dit bevorderd slijtage en geeft ongemak.Paarden die met een holle, weggedrukte rug lopen zullen ergens moeten compenseren om de bewegingen te kunnen opvangen.Vaak zie je dan een onrustige staart die strak is, terwijl een staart mooi ontspannen af zou moeten hangen. Ook zal het schoft gebied blokkeren.Wanneer een paard dus niet zijn lijf prettig kan gebruiken, worden de bewegingen ook strakker. De bewegingen vloeien niet door en wordt staccato, bij dravers zie je dan vaak dat houterige schaatsende loopje of een soort telgang.Wanneer de bovenlijn mooi kan opbollen van schoft tot staart, kan de achterhand makkelijker onder treden en dรกt is waar we graag naar toe willen. De achterhand is immers een sterkere verbinding dan de voorhand en kan veel beter gewicht dragen. Bereik je die beter dragende achterhand, dan wordt er gewicht van de voorhand weggenomen en verplaatst naar de achterhand. Niet alleen de voorhand wordt dan minder belast, ook zul je merken dat je paard niet meer in je handen gaat hangen, er meer schoudervrijheid ontstaat en de bewegingen ruimer en vloeiender zullen aanvoelen.
Oefeningen die je daarbij kunnen helpen zijn overgangen, tempowisselingen, voltes en later ook zijgangen. Deze oefeningen maken je paard soepel en los en zorgen tevens voor een sterk lichaam, met name die achterhand.En wanneer je paard goed zijn rug gebruikt, wat doen we dan met de hoofdhalsverbinding? Niet zo veel!
De grootste fout die je kunt maken is het willen beรฏnvloeden van de hoofd-hals verbinding. De nageeflijkheid die we willen bereiken is het resultaat van goede training, niet het middel!Het enige wat je als ruiter doet is scharnieren vanuit je schouders en ellebogen zodat je meebeweegt in de kadans van je paard en de bewegingen die zijn hals maken, op deze manier belemmer je niet de flow die ontstaat van de gedragenheid en impuls in de achterhand zodat de beweging weer mooi terug kan vloeien en constant blijft.Je handen houden enkel de teugels vast en streven een zachte maar constante verbinding na. Zodoende zal je paard de hand gaan vertrouwen en je hand naar beneden volgen tot strekken. Wanneer je vanuit die impuls en bolling van de rug rijdt en je verbinding aan de voorkant zacht en constant is, zal de hals van je paard ook opbollen en de schoft zal liften.Op deze manier zullen de eerste halswervels geen valse knik vertonen, die je wel treft wanneer je als ruiter teveel invloed uitoefent aan de voorkant.En mocht je nu denken, ik heb geen bak tot mijn beschikking?Ik rijd met een boomloos of westernzadel?Iedereen heeft baat bij een gezond paard en dat iedereen zal beamen dat we graag onze paardenvriend blij en gezond zien. Of je nu met laklaarzen rijdt of een waxjas, het maakt niets uit, als je maar bewust en kritisch blijft met je training.
Ook op buitenrit kun je je paard prima trainen. Ga maar eens om bomen slalommen, wissel veel af in tempo en ga eens een stukje wijken als je hier aan toe bent. Dit alles zorgt ervoor dat je paard beter jou kan dragen!
Meer weten over mij als Draverspecialist? Je leest het hier *klik*
